അച്ഛനാണ് ബീനയെ ആദ്യം നിര്‍ബന്ധിച്ചത് : “മോളെ പ്രായം ആയി വരികയാണ് നിനക്ക്.വരുന്ന ജൂണ്‍ ഇരുപതിനു ഇരുപത്തി മൂന്ന് വയസ്സ് തികയും.നമുക്ക് കല്യാണോലചന തുടങ്ങാം ..”
ബീന തന്റെ വാചകം വീണ്ടും ആവര്‍ത്തിച്ചു : “അച്ഛാ എനിക്കിപ്പൊ കല്യാണം വേണ്ട“
“അപ്പഴേ പറഞ്ഞതാണ് പെണ്ണിനെ അധികം പഠിപ്പിക്കാന്‍ വിടണ്ട എന്ന്.പതിനെട്ടു കഴിഞ്ഞാല്‍ കെട്ടിച്ചു വിടണം.ഇതിപ്പൊ ഡെല്‍ഹീലും മറ്റും പോയി വെല്യ പഠിപ്പൊക്കെ ആയി അച്ചനും അമ്മയും പറേന്നതു കേട്ടാല്‍ മോശമാണെന്നു വരെ തോന്നാറായി അല്ലെ “ പകുതി തന്നോടും പകുതി എല്ലാവരോടും ആയി അമ്മ പറയുകയാണ്.ബാക്കി അമ്മമാര്‍ ഇതില്‍ നിന്നൊരു പാഠം ഉള്‍ക്കൊള്ളട്ടെ എന്നു കൂടി ചിന്തിക്കുന്നുണ്ടാവും അമ്മ.
ബീന വീണ്ടും നയം വ്യക്തമാക്കി :“ എനിക്കിപ്പോ കല്യാണം വേണ്ട”
“എടീ,നീ വല്യ ഫെമിനിസ്റ്റും തേങ്ങയും ഒക്കെ ആയിക്കോ,പക്ഷെ ഒരാഴ്ചക്കുള്ളീ കല്യാണം നടത്തിക്കോളണം.” ഏട്ടനാണ്.തന്റെ കല്യാണം കഴിയാന്‍ കാത്തു നില്‍ക്കുകയാണ് ചേട്ടന്‍.നല്ല നല്ല ആലോചനകള്‍ ഒക്കെ പെങ്ങടെ കല്യാണം കഴിഞ്ഞിട്ടേ നോക്കുന്നുള്ളൂ എന്ന് പറഞ്ഞ് ഒഴിവാക്കി നില്‍ക്കുകയാണ് .
ബീന അണുകിടമാറിയില്ല : “ഏട്ടാ,ഞാന്‍ പറഞ്ഞില്ലേ,എനിക്കിപ്പൊ കല്യാണം വേണ്ട”
ഒന്നും നടക്കില്ലെന്ന് മനസ്സിലായ അച്ഛന്‍ പറഞ്ഞു :“ മോളേ നിന്റെ മനസ്സില്‍ ആരെങ്കിലും ഉണ്ടോ ? നീ പറ.എനിക്കീ ജാതീലും മതത്തിലും ഒന്നും വ്യത്യാസമില്ല.ആരായാലും ഞാന്‍ നടത്തിത്തരും”
അച്ചന്റെ ആത്മാര്‍ഥതയില്‍ അവള്‍ക്ക് തെല്ലും സംശയം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.എന്നിട്ടും അവള്‍ പറഞ്ഞു : “അച്ചാ എനിക്കിപ്പൊ കല്യാണം വേണ്ട അച്ചാ “
അച്ഛനും ചേട്ടനുമെല്ലാം നിരുപാധികം പിന്മാറി.അപ്പൊ പ്രണയം അല്ല പ്രശ്നം.പിന്നെ ഇവള്‍ക്കെന്തു പറ്റി.ഒരു ചോദ്യം കൂടി ചോദിക്കാം എന്നു വെച്ച അച്ഛന്‍ അവസാനം ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു : “ അല്ല ബീനേ,പിന്നെ എന്താ നിന്റെ ഉദ്ദേശം”
ബീനയുടെ കണ്ണില്‍ നാണം വന്നു. മലയാളിപ്പെണ്ണിന്റെ സാമ്പ്രദായിക രീതിയിലുള്ള തലകുനിച്ചുള്ള ചിരി ചിരിച്ച് അവള്‍ കാല്‍ വിരല്‍ കൊണ്ട് ഗ്രാനൈറ്റ് തറയില്‍ വൃത്തം വരച്ചു.എന്നിട്ടിങ്ങനെ പറഞ്ഞു : “ അച്ഛാ എനിക്ക് കല്യാണം വേണ്ട അച്ഛാ,ലിവിങ് ടുഗതര്‍ മതി “
